Klejenie ramek modelu okna wiktoriańskiego w skali 1:12

We wpisie z dnia 24 kwietnia rozpocząłem omawianie procesu wykonania modelu okna wiktoriańskiego w skali 1:12. Przedstawiłem wówczas koncepcję przyrządu do ciecia poprzecznego i nacinania wzdłużnego przy pomocy piłki „japońskiej”. Tak więc skłoniłem się w kierunku ręcznego przygotowania elementów. Przyjdzie czas na omówienie innego sposobu, ale tym czasem trzymajmy się przyjętego toku rozumowania. Przyrząd, o którym mówiłem przedstawiam na rysunku nr 1.

Rysunek nr 1 Przyrząd do przecinania i nacinania listewek

Oczywiście nie narzucam nikomu szczegółów w postaci wymiarów, zastosowanych materiałów, szczegółów rozwiązania, ale podkreślam raz jeszcze, wszystkie rysunki udostępniam bezpłatnie.

Teraz czas na wyjaśnienie przyczyny, dla której tyle czasu poświęcam problemowi BARDZO DOKŁADNEGO przycięcia listew. Rozpatrzmy to na przykładzie. Na rysunku 2 pokazuje listewkę 5×5 mm, którą celowo narysowałem z pochyleniem płaszczyzny cięcia o 3°. Jestem głęboko przekonany, że przy tzw. „cięciu na oko” jest to minimum błędu.

Rysunek 2 Listwa przycięta pod złym kątem

Podczas montażu, bazujemy zazwyczaj na dopasowywaniu płaszczyzn ciecia i dlatego na rysunku 3 pokazuję efekt takiego łączenia. Proszę przyjrzeć się dokładnie, jak krzywa jest ta ramka.

 

Dzielona mini nakrętka do przełączania śrub napędowych – raz jeszcze

Ponieważ, w komentarzu, który dzisiaj otrzymałem, dzielona mini nakrętka do przełączania śrub napędowych kojarzyła się jego autorowi z, tu cytat „hamulcem selektywnym”, pozwalam sobie, jeszcze raz poruszyć ten temat i rozwinąć go przy pomocy zrenderowanych rysunków. Cieszę się, bowiem po raz kolejny mogę pokazać możliwości zarówno programu Alibre, jak i KeyShot3. Co prawda, Alibre przyjęło nową nazwę, ale mam nadzieję, że nikt nie będzie miał mi za złe, że używam tej starej nazwy.

Dla porządku, muszę rozpocząć od rysunku, który zamieściłem we wpisie z dnia 28 lutego br.

Rysunek nr 1 Złożenie mini nakrętki do przełączania śrub napędowych

Faktem jest, że zastosowałem uproszczenie, zakładając, że zostanę dobrze zrozumiany. Jak się okazuje, było ono błędne, bowiem, skoro nie widać, że coś jest śrubą, a inna część nakrętką, to zaczyna się problem. Dlatego na rysunku 2, nie popełniam tego błędu i pokazuje tak jak powinno to wyglądać

Rysunek nr 2 Złożenie mini nakrętki, do przełączania śrub napędowych, wersja 2

To samo pokazuje na rysunku 3, tyle, że w trochę innym ujęciu.

 

Szczypta przyjemności w impasie, czyli zaczynamy prace przy oknie wiktoriańskim w skali 1:12

Zbyt wiele spraw wali się na głowę. Czasami nie wiadomo w co ręce włożyć, a tu jeszcze internet się wysypał i sygnał mam tak zwany „adekwatny”. Nie wierzcie w oferty!!!! No cóż, kupiłem Syrenkę z lat 80-tych, teraz wymienię silnik, jutro karoserię, po jutrze koła i może jakoś pojadę.

W ostatnim wpisie, zająłem się pilarką  o zmiennym kącie ustawienia tarczy. Cały szczęśliwy wysłałem zapytania ofertowe do potencjalnych wykonawców i okazało się, że to co im wysłałem – nie jest technologiczne. Nie mam zamiaru ukrywać, że trafił mnie przysłowiowy. Postanowiłem to wszystko przeanalizować raz jeszcze i stwierdzam jednoznacznie, że kozie bliżej do bydlęcia nim wam (przez małe „w”) panowie (przez małe „p”) wykonawcy do kiepskiego fachowca!!!! Tak czy siak, straciłem dwa tygodnie, aby dojść do punku wyjścia. Impas, zwyczajny IMPAS!!!

Dzięki Bogu, Panowie z IGUS-a, utwierdzili mnie w przekonaniu, że jednak moja koncepcja jest słuszna. Co prawda zasugerowali mi łożyskowanie przegubowe, ale w moim przypadku, takie rozwiązanie nie wchodzi w rachubę.

Drogi Oglądaczu, dziś dla odmiany, zajmiemy się wykonaniem oprzyrządowania, które ułatwi Ci (nam), wykonanie okna wiktoriańskiego.

Zapyta ktoś, a gdzie przyjemność?

A, przyjemność, będzie realizowana w dwójnasób. Po pierwsze, przedstawię różne warianty, a po drugie, pokażę, na czym polegają możliwości oprogramowania Alibre wspomaganego przez specjalistyczne dodatki, a w tym konkretnym przypadku KeyShot3.

Tak więc zaczynamy od pojedynczego okna w stylu wiktoriańskim w skali 1:12, które pokazuje rysunek 1

Rysunek 1. Okno wiktoriańskie

Czas na przyjemność, czyli ten sam rysunek po renderingu. Wybrałem kolor zielony, ale równie dobrze, może być biały albo niebieski, albo jaki się chce – rysunek 2.

Rysunek 2 Okno wiktoriańskie w kolorze zielonym

Nas akurat dzisiaj, interesować będzie jedynie część ruchoma, czyli ta, którą pokazuję na rysunku 3.

 

Modernizacja pilarki modelarskiej – realizacja prototypu

Projektowanie, a szczególnie w moim ulubionym programie  czyli w Alibre, jest proste. Może nawet za proste, bo w pewnym sensie daje złudzenie, że reszta prac, będzie tak samo łatwa i przyjemna. Rysunek 1 pokazuje to, o czym pisałem bardzo dawno temu.

Przypomnę, że jest to resztka modelarskiego „kombajnu” produkcji bratniego kraju idącego jedynie słuszną drogą. Tak więc teoretycznie jest to reszta tokarki i pilarki. Ta część tokarska, może gdzieś jeszcze leży, a ja zająłem się modernizacją części tnącej, której stan wyjściowy pokazuję na rysunku 1.

Rysunek 1 Przypomnienie stanu wyjściowego

To, co pragnę osiągnąć, pokazuję na rysunku 2, traktując stolik, jako coś, co stanowić będzie bazę dla następnych wersji pilarek modelarskich. Ten wątek omówię skrótowo, pod koniec dzisiejszego wpisu.

Rysunek 2 Stan docelowy

Tak,….. projektowanie to przyjemna sprawa. Daje człowiekowi pobujać w obłokach, a gdy jeszcze ma możliwość, obrobić rysunek, wyrenderować, wygładzić, to ta wyimaginowana rzeczywistość jest jeszcze piękniejsza. Zupełnie tak jak w minionej epoce. Jak tynk odleciał, stawiali dekoracje z krzykliwym hasłem, w stylu, niech żyje i problem z głowy. Widać było to co krzyczy, a tynk mógł sobie dalej spokojnie odpadać.

Nie wiem skąd dziś takie refleksje, ale jak patrzę na efekt renderingu, pokazanego na rysunku 2, to tak jakoś mi się nasunęło.

Rysunek 3 Stan docelowy, ale po renderingu

 

Mini pilarka o zmiennym kącie ustawienia tarczy – część 1

Po prezentacji mini pilarki o stałym kącie ustawienia tarczy, przyszedł czas, aby przejść na wyższą półkę. Część informacji na temat tego rozwiązania już przedstawiłem wcześniej. To co pokazuję dzisiaj, nie jest rozwiązaniem ostatecznym, bowiem parę elementów wymaga przeróbki lub dopracowania. Brakuje na przykład tego, co omówiłem w poprzednim wpisie, czyli układy kompensacji grubości tarczy, źle rozwiązane jest łożyskowanie umożliwiające jej pochylanie, bo nie jest technologiczne, obudowa, jakaś taka, no ogólnie nie jestem zadowolony. Jak widać w obudowie brakuje choćby wyłącznika  ale za chwilę się pojawi, bo go tam wstawiłem  nie mniej zacznę od tego co najważniejsze i stopniowo przejdę przez wszystkie istotniejsze podzespoły. Pliki są w STP i dlatego, jeżeli ktoś ma ochotę coś dołożyć, albo przerobić, proszę to zrobić samemu, albo  pisać, wówczas uczynię to za Was/Ciebie. A dlatego pliki są w STP, bo projektuje w moim ulubionym ALIBRE. Na rysunku 1 prezentuję wstępny projekt mini pilarki o zmiennym kącie ustawienia tarczy. Podkreślam jeszcze raz, że jest to projekt wstępny i do ostatecznej wersji jeszcze mu daleko.

Rysunek 1 Mini pilarka ZKT-1

To samo można zobaczyć na załączonym filmiku, pod rytm muzyczki, aby było weselej, choć pogoda wcale nie nastraja do radości. Mam jednak dobrą wiadomość w tym względzie. W maju będzie na tyle ciepło, że na bosaka będziemy mogli biegać po śniegu. Natomiast film jest poniżej

 

Możliwość kompensacji grubości tarczy w mini pilarce

No, to jak sądzę, w odniesieniu do mini pilarki o stałym kacie ustawienia tarczy, dobrnęliśmy do końca. To znaczy tak mi się tylko wydaje. Bo, kto wie. może doczekam się kogoś chętnego do współpracy i zostanie załatwione moje największe marzenie, czyli sterowanie  tak w odniesieniu do tej pilarki, jak i do tej, ze zmiennym katem ustawienia tarczy, którą szczegółowo będę omawiał w następnych wpisach, a którą już częściowo przedstawiłem, jak i w odniesieniu do mini tokarki CNC.

Tak czy siak, we wcześniejszym wpisie, zasygnalizowałem brak możliwości kompensacji grubości tarczy tnącej. Wydaje się to niezbędne w sytuacji, gdy komuś przyjdzie ochota, albo potrzeba, zastosowania czegoś grubszego albo odwrotnie.

Puntem wyjścia jest oczywiście to, co pokazywałem już wielokrotnie, a teraz tradycyjnie na rysunku 1, który stopniowo będziemy „rozbierać”, aby dojść do szczegółów.

Rysunek 1 Mini pilarka SKT z kompletem prowadnic

Ukrywamy prowadnice i zubożona mini pilarka, pokazana została na rysunku 2. Nie mniej jednak proszę zwrócić uwagę na dwie łukowe prowadnice ulokowane po lewej stronie obudowy.

Rysunek 2 Mini pilarka SKT, bez prowadnic i blokady stołów

Czas na ukrycie lewego stołu, co umożliwia pokazanie niezbędnych zmian, jakie należało przeprowadzić, aby osiągnąć zamierzony cel. Jak widać na rysunku 3 prowadnica stołu lewego, umieszczona została na specjalnej ramie, przymocowanej do wózków.

Rysunek 3 Mini pilarka SKT, po ukryciu lewego stołu.

Wózki te, wraz z prowadnicami, albo jak kto woli szynami, znane są z innych konstrukcji, ale dla porządku podaję ich typ, zaś wymiary i modele 3D, znajdziecie na stronie IGUS-a. Konkretnie idzie o wózek TW-04-15 oraz o prowadnicę TS-04-15. Na rysunku 4 już są częściowo widoczne. W zasadzie rysunek ten wyjaśnia wszystko, ale bądźmy konsekwentni i powiększajmy.

Jednak ideę można już wyjaśniać. Mamy więc mimośród osadzony w uchwytach przymocowanych do boku pilarki. Do tego samego boku, przymocowane są dwie prowadnice, których środek, leży w osi obrotu mimośrodu.

Rysunek 4 Widok płyty mocowania prowadnic stołu oraz wózków TW i prowadnic TS, firmy IGUS