Zmieniamy kąt ustawienia tarczy tnącej – część 1

Czas już dobijać do brzegu. jeszcze tylko kilka wariantów i zamkniemy sprawę pilarki modelarskiej. Zakładam oczywiście, że szanowny WordPress nie padnie, tak jak to było ostatnio.

Aby zabezpieczyć się na przyszłość, podjęte zostały starania, aby przenieść całą zawartość blogu na stronę www.bazaprojektow3d.pl. Zapamiętajcie ten adres i starajcie się wchodzić na blog, poprzez ten adres. Do czasu, gdy strona nie ruszy, zostaniecie przekierowani na blog. Natomiast, gdy strona zacznie swój własny byt. będziecie tam gdzie trzeba.

Po długich dyskusjach z wykonawcami, zmierzam do końca procesu projektowania nietypowego łożyskowaniem ustawienia tarczy tnącej. Ostatecznie uzgodnione zostało, że dla każdego majsterkowicza, będzie wygodniej i bezpieczniej, gdy zasadnicze części łożyskowania wykonane zostaną metodą toczenia.  Reszta elementów, poza typowymi, pochodzącymi z firmy IGUS, mogą i w zasadzie powinny być wykonane metodą wycinania laserowego. Należy jednak pamiętać, że wiara w szczególną dokładność tej metody, jest mrzonką i należy tu wykazać dalece idącą ostrożność. Zacznijmy więc od jej koncepcji, prezentowanej na rysunku 1

Rysunek nr 1 Część ruchoma łożyska ustawienia tarczy

Poniżej pokazuję wszystkie elementy występujące w tym podzłożeniu, oczywiście poza wkrętami. Tak więc mamy część wewnętrzną łożyska, co pokazuję na rysunku 2. Oczywiście metal, obróbka toczeniem z obostrzeniami tolerancji i gładkości powierzchni.

Rysunek 2 Część wewnętrzna łożyska

W rzucie pokazanym na rysunku 3 widać specjalne podtoczenie, ułatwiające ulokowanie w „łyżce”.

Rysunek 3 Widoczne podtoczenie.

Rysunek 4 przedstawia element, który na roboczo, nazwałem „łyżką”. Przyjąłem, że będzie „ona” wypalona laserowo, a następnie, niestety ręcznie, dopasowana. Może należałoby wyciąć ją na frezarce CNC, ale póki co, takiej ewentualności nie przewiduję.

Rysunek 4 Element, który nazwałem „łyżką”

Do kompletu potrzeba jeszcze prowadnicy, rodem z firmy IGUS, odpowiednio przyciętej i nawierconej. W katalogu nosi nazwę – szyna TS-04-12, co pokazuję na rysunku 5.

Rysunek 5 Szyna TS-04-12 firmy IGUS

No i dochodzimy do chyba najważniejszego elementu, czyli do części zewnętrznej łożyska, którą pokazuję na rysunku 6. Ten element wykonany powinien być z materiału o nazwie IGLIDUR. Nie będę opisywał jego właściwości mechanicznych ani tribologicznych, ale proszę mi wierzyć, w tym przypadku jest jak z Coca-Colą, zwyczajnie TO JEST TO!!!!

Obróbka również na tokarce, z zachowaniem wszelkich wymogów tolerancji i pasowań. Odsyłam na stronę firmy IGUS. Tam znajdziecie wszystkie niezbędne informacje.

Rysunek 6 Część zewnętrzna łożyska.

Inny rzut, widoczny na rysunku 7, pokazuje trzy dziwne wgłębienia. Są to gniazda sprężyn talerzowych o symbolu JTEM-06, których zadaniem będzie kasowanie luzów poosiowych.

Rysunek 7 Część zewnętrzna łożyska z widocznymi gniazdami na sprężyny talerzowe JTEM-06

Po zmontowaniu wyżej wymienionych elementów, uzyskujemy podgrupę, albo jak kto woli, podzespół, łożyska wewnętrznego, oznaczonego literami L – lewa i P – prawa. Na rysunku 8 pokazuję podgrupę lewą. Różnica sprowadza się do lustrzanego obcięcia krawędzi w elementach wewnętrznych.

Rysunek 8 Podgrupa lewa łożyska

Na rysunku 9 pokazuję tę samą podgrupę, ale w innym rzucie, dlatego pozwólcie, że jedynie nadam rysunkowi numer i umieszczę go bez komentarza.

Rysunek 9

Teraz cześć najtrudniejsza i chyba najbardziej kosztowna, czyli obudowa łożysk, którą pokazuje na rysunku 10. Jak widać posiada ona dwa cylindryczne wycięcia. Ich położenie na osi pionowej, jest o tyle istotne, że decyduje o lokalizacji osi obrotu. Z tej przyczyny, oba wycięcia MUSZĄ być dokładnie współosiowe. Nawet, jeśli nastąpi jakaś pomyłka i zostaną one przesunięte w górę albo w dół, to zawsze istnieje możliwość korekcji. Jednak bez współosiowości, przyjęte założenie konstrukcyjne, nie ma sensu. Tolerancja średnicy tych „półkolistych” wycięć, musi być dokładnie zgrana ze średnicą zewnętrzną elementów łożyska. Tu musi być zachowane pasowanie „rozsądnie” suwliwe. Ten fragment  wyjaśniony zostanie w dalszej części na animacji.

Rysunek 10 Obejma łożysk

Poniżej na rysunku 11 to samo, ale po renderingu.

Rysunek 11 Nawet taka zwykła obejma, po renderingu lepiej wygląda.

Pokazana powyżej obejma, może oczywiście być wykonana w inny sposób. Może być spawana, ale wówczas należy pamiętać o koniecznej obróbce, poprzedzonej wyżarzaniem odprężającym. Nie wiem, czy to się opłaca, ale kto wie?

Przyznać trzeba, że po renderingu, lepiej to wygląda. I pomyśleć, że do niedawna uważałem ten zabieg za zbędny. Teraz jednak widzę, że KeyShot, to fajne narzędzie.

Przystąpmy jednak do wirtualnego montażu. Mając przygotowane gniazda, możemy osadzić łożyska, odejmując jeden stopień swobody, czyli obrót części zewnętrznej, poprzez przykręcenie płytek ustalających. Należy jednak pamiętać, że łożysko powinno swobodnie się przesuwać poosiowo.

Rysunek 12 Początek „montażu” czyli komponowanie złożenia podzespołów.

Pokazuje to również na rysunku 13, już po renderingu. Na kolejnych będę odsłaniał pozostałe elementy, aby pokazać co dokładam i co tak naprawdę jest ukryte w obudowie.

Rysunek 13 Pierwszy etap wirtualnego montażu

Teraz dołożyłem listwy, na których zostały osadzone „wózki” NW-02-17. Na zewnętrznych częściach łożyska widoczne sprężyny talerzowe JTEM-06

Rysunek 14 Widoczne listwy z wózkami NW i sprężyny talerzowe JTEM

Na rysunku 15 pokazuję osadzony na prowadnicach podzespół cięcia oraz słabo widoczne przesztywnienie.

Rysunek 15

Przesztywnienie to lepiej widać na rysunku 16.

Rysunek 16

Przesztywnienie zaprojektowałem jako element będący jednocześnie gniazdem dla śruby regulacji głębokości i prowadnic sprężyn napinających – rysunek 17.

Rysunek 17 Przesztywnienie prowadnic.

Teraz czas na podzespół regulacji kąta cięcia, co pokazuję na rysunku 18 i 19.

Rysunek 18

Na rysunku 19 widoczne są wszystkie elementy podzespołu regulacji kata cięcia. Co prawda można się zdziwić, że pokrętło zawieszone jest w powietrzu, ale aby pokazać wszystko, zmuszony jestem ukryć obudowę, do której jest ono przymocowane.

Rysunek 19

Całość „wnętrza”, pokazuję na rysunku 20. Na nim już zaznaczyłem fragmenty stołów, choć przez niedopatrzenie, ukryłem sprężyny talerzowe.

Rysunek 20

Po odsłonięciu obudowy otrzymujemy prawie gotową całość, pokazana na rysunku 21 i 22.

Rysunek 21

Widok z innej strony

Rysunek 22

Całość pokazuje na rysunku 23. Uwidoczniłem na nim wszystkie elementy wraz z prowadnicami. Część rozwiązań znana jest z poprzednich wpisów. Dziś jednak pokazuję rozwiązanie prostsze, choć nie najprostsze. W kolejnym wpisie zajmiemy się kolejnymi uproszczeniami.

Rysunek 23

Aby ułatwić zarówno ustawianie kąta cięcia, jak i dodatkowo usztywnić układ, przyjąłem rozwiązanie, którego zasada pokazana została na rysunku 24 i 25

Rysunek 24

Ustawienie dla kąta 45 stopni.

Rysunek 25

Na poniższej animacji pokazuję pozostałe elementy, których do tej pory nie omówiłem. Tym i innym problemom poświęcony zostanie następny wpis.

Tak więc dobrnęliśmy do końca części pierwszej opisu mini pilarki o zmiennym kacie cięcia. Wszystkie rysunki dostępne są na portalu http://grabcad.com

Rysunek 26

Zainteresowanych zapraszam do dyskusji i komentowania.

Wszystkich serdecznie pozdrawiam.

Janusz

Reklamy

 

Dziś ukłon w stronę modelarzy – krzesło projektu Philo T. Farthsworth w skali 1:10

Dawno mnie tu nie było. Wcześniej już opisywałem swoje problemy z internetem. Co prawda trwają one nadal, ale może dziś się uda. Kiedyś tam zasygnalizowałem problem modeli mebli, a w szczególności mebli zaprojektowanych przez Philo T. Farthswoth’a.

Dziś chcę wrócić do tego tematu, a to za sprawą portalu GRABCAD, gdzie ostatnio publikuję niektóre ze swoich rozwiązań. Wracam również z tej przyczyny, że pragnę pokazać, trochę prac z renderingu rysunków. Dodatkowo, istotnym elementem, który pragnę zasygnalizować, jest fakt, że plik źródłowy, dostępny pod adresem portalu http://grabcad.com/library/chair-designed-by-philo-farnsworth-at-1-10.

Jak widać projekt dotyczy skali 1: 10, a nie skali 1:12. Zrobiłem to celowo, bowiem pragnę pokazać zasadę, a nie szczegóły rozwiązania. Te osoby, które uprą się przy skali 1:12, mogą przerobić oprzyrządowanie sami, albo, niech piszą. Ostatecznie droga jest znana.

I jeszcze jedna kwestia. Dla wykonania jednego lub dwóch takich modeli, nie opłaca się robić oprzyrządowania. Projekt dedykuje tym, którzy zechcą wykonywać większe ilości. Tym właśnie życzę powodzenia, a sobie zwykłego, ludzkiego, ” – dziękuję”.

Co do tematów już rozpoczętych, a jeszcze nie dokończonych, to powiesiłem na nich tabliczkę o treści „UNDER CONSTRUCTION”. Ci, którym zależy na dalszej części mogą mnie poganiać, przecież jest gdzie zamieszczać, komentarz. Zaś ci, których to nie interesuje, płakać nie będą.

Wracam więc do zasadniczego tematu i zaczynam od widoku domu zaprojektowanego przez bohatera dzisiejszego wpisu- rysunek 1.

Rysunek 1

Konkretnie idzie o krzesło pokazane na rysunku 2 i 3. Przedstawiam dwie wersje kolorystyczne, aby zadowolić zarówno tych co lubią chrom w połączeniu z czernią, jak i tych co wolą chrom w towarzystwie z jakiegoś odcienia brązu.

Rysunek 2

Rysunek 3

Aby zrobić taki model najpierw należy wykonać szkielet z drutu o średnicy 3 mm. Jeśli ktoś życzy sobie inną średnicę, bardzo proszę, ale wówczas należy uwzględnić to przy wykonywaniu kółek. Zresztą to o czym pisze, jest wyraźnie widoczne na rysunku 4

 

Dzielona mini nakrętka do przełączania śrub napędowych – raz jeszcze

Ponieważ, w komentarzu, który dzisiaj otrzymałem, dzielona mini nakrętka do przełączania śrub napędowych kojarzyła się jego autorowi z, tu cytat „hamulcem selektywnym”, pozwalam sobie, jeszcze raz poruszyć ten temat i rozwinąć go przy pomocy zrenderowanych rysunków. Cieszę się, bowiem po raz kolejny mogę pokazać możliwości zarówno programu Alibre, jak i KeyShot3. Co prawda, Alibre przyjęło nową nazwę, ale mam nadzieję, że nikt nie będzie miał mi za złe, że używam tej starej nazwy.

Dla porządku, muszę rozpocząć od rysunku, który zamieściłem we wpisie z dnia 28 lutego br.

Rysunek nr 1 Złożenie mini nakrętki do przełączania śrub napędowych

Faktem jest, że zastosowałem uproszczenie, zakładając, że zostanę dobrze zrozumiany. Jak się okazuje, było ono błędne, bowiem, skoro nie widać, że coś jest śrubą, a inna część nakrętką, to zaczyna się problem. Dlatego na rysunku 2, nie popełniam tego błędu i pokazuje tak jak powinno to wyglądać

Rysunek nr 2 Złożenie mini nakrętki, do przełączania śrub napędowych, wersja 2

To samo pokazuje na rysunku 3, tyle, że w trochę innym ujęciu.

 

Modernizacja pilarki modelarskiej – realizacja prototypu

Projektowanie, a szczególnie w moim ulubionym programie  czyli w Alibre, jest proste. Może nawet za proste, bo w pewnym sensie daje złudzenie, że reszta prac, będzie tak samo łatwa i przyjemna. Rysunek 1 pokazuje to, o czym pisałem bardzo dawno temu.

Przypomnę, że jest to resztka modelarskiego „kombajnu” produkcji bratniego kraju idącego jedynie słuszną drogą. Tak więc teoretycznie jest to reszta tokarki i pilarki. Ta część tokarska, może gdzieś jeszcze leży, a ja zająłem się modernizacją części tnącej, której stan wyjściowy pokazuję na rysunku 1.

Rysunek 1 Przypomnienie stanu wyjściowego

To, co pragnę osiągnąć, pokazuję na rysunku 2, traktując stolik, jako coś, co stanowić będzie bazę dla następnych wersji pilarek modelarskich. Ten wątek omówię skrótowo, pod koniec dzisiejszego wpisu.

Rysunek 2 Stan docelowy

Tak,….. projektowanie to przyjemna sprawa. Daje człowiekowi pobujać w obłokach, a gdy jeszcze ma możliwość, obrobić rysunek, wyrenderować, wygładzić, to ta wyimaginowana rzeczywistość jest jeszcze piękniejsza. Zupełnie tak jak w minionej epoce. Jak tynk odleciał, stawiali dekoracje z krzykliwym hasłem, w stylu, niech żyje i problem z głowy. Widać było to co krzyczy, a tynk mógł sobie dalej spokojnie odpadać.

Nie wiem skąd dziś takie refleksje, ale jak patrzę na efekt renderingu, pokazanego na rysunku 2, to tak jakoś mi się nasunęło.

Rysunek 3 Stan docelowy, ale po renderingu

 

Mini pilarka o zmiennym kącie ustawienia tarczy – część 1

Po prezentacji mini pilarki o stałym kącie ustawienia tarczy, przyszedł czas, aby przejść na wyższą półkę. Część informacji na temat tego rozwiązania już przedstawiłem wcześniej. To co pokazuję dzisiaj, nie jest rozwiązaniem ostatecznym, bowiem parę elementów wymaga przeróbki lub dopracowania. Brakuje na przykład tego, co omówiłem w poprzednim wpisie, czyli układy kompensacji grubości tarczy, źle rozwiązane jest łożyskowanie umożliwiające jej pochylanie, bo nie jest technologiczne, obudowa, jakaś taka, no ogólnie nie jestem zadowolony. Jak widać w obudowie brakuje choćby wyłącznika  ale za chwilę się pojawi, bo go tam wstawiłem  nie mniej zacznę od tego co najważniejsze i stopniowo przejdę przez wszystkie istotniejsze podzespoły. Pliki są w STP i dlatego, jeżeli ktoś ma ochotę coś dołożyć, albo przerobić, proszę to zrobić samemu, albo  pisać, wówczas uczynię to za Was/Ciebie. A dlatego pliki są w STP, bo projektuje w moim ulubionym ALIBRE. Na rysunku 1 prezentuję wstępny projekt mini pilarki o zmiennym kącie ustawienia tarczy. Podkreślam jeszcze raz, że jest to projekt wstępny i do ostatecznej wersji jeszcze mu daleko.

Rysunek 1 Mini pilarka ZKT-1

To samo można zobaczyć na załączonym filmiku, pod rytm muzyczki, aby było weselej, choć pogoda wcale nie nastraja do radości. Mam jednak dobrą wiadomość w tym względzie. W maju będzie na tyle ciepło, że na bosaka będziemy mogli biegać po śniegu. Natomiast film jest poniżej

 

Możliwość kompensacji grubości tarczy w mini pilarce

No, to jak sądzę, w odniesieniu do mini pilarki o stałym kacie ustawienia tarczy, dobrnęliśmy do końca. To znaczy tak mi się tylko wydaje. Bo, kto wie. może doczekam się kogoś chętnego do współpracy i zostanie załatwione moje największe marzenie, czyli sterowanie  tak w odniesieniu do tej pilarki, jak i do tej, ze zmiennym katem ustawienia tarczy, którą szczegółowo będę omawiał w następnych wpisach, a którą już częściowo przedstawiłem, jak i w odniesieniu do mini tokarki CNC.

Tak czy siak, we wcześniejszym wpisie, zasygnalizowałem brak możliwości kompensacji grubości tarczy tnącej. Wydaje się to niezbędne w sytuacji, gdy komuś przyjdzie ochota, albo potrzeba, zastosowania czegoś grubszego albo odwrotnie.

Puntem wyjścia jest oczywiście to, co pokazywałem już wielokrotnie, a teraz tradycyjnie na rysunku 1, który stopniowo będziemy „rozbierać”, aby dojść do szczegółów.

Rysunek 1 Mini pilarka SKT z kompletem prowadnic

Ukrywamy prowadnice i zubożona mini pilarka, pokazana została na rysunku 2. Nie mniej jednak proszę zwrócić uwagę na dwie łukowe prowadnice ulokowane po lewej stronie obudowy.

Rysunek 2 Mini pilarka SKT, bez prowadnic i blokady stołów

Czas na ukrycie lewego stołu, co umożliwia pokazanie niezbędnych zmian, jakie należało przeprowadzić, aby osiągnąć zamierzony cel. Jak widać na rysunku 3 prowadnica stołu lewego, umieszczona została na specjalnej ramie, przymocowanej do wózków.

Rysunek 3 Mini pilarka SKT, po ukryciu lewego stołu.

Wózki te, wraz z prowadnicami, albo jak kto woli szynami, znane są z innych konstrukcji, ale dla porządku podaję ich typ, zaś wymiary i modele 3D, znajdziecie na stronie IGUS-a. Konkretnie idzie o wózek TW-04-15 oraz o prowadnicę TS-04-15. Na rysunku 4 już są częściowo widoczne. W zasadzie rysunek ten wyjaśnia wszystko, ale bądźmy konsekwentni i powiększajmy.

Jednak ideę można już wyjaśniać. Mamy więc mimośród osadzony w uchwytach przymocowanych do boku pilarki. Do tego samego boku, przymocowane są dwie prowadnice, których środek, leży w osi obrotu mimośrodu.

Rysunek 4 Widok płyty mocowania prowadnic stołu oraz wózków TW i prowadnic TS, firmy IGUS

 

Łożyskowanie pochylenia stołu lub tarczy tnącej mini pilarki.

Dzisiejszy temat to niby dwie różne sprawy, za wyjątkiem tego, że łączy je to samo podejście. Wiemy już, że im odległość osi pochylania leży dalej od płaszczyzny stołu, tym szersza będzie wymagana szczelina. A co zrobić, gdy chcemy właśnie na odwrót, gdy zależy nam na wąskie szczelinie, ba, gdy zależy nam na możliwości regulacji tej szczeliny? Co wtedy?

Zbyt wiele problemów jak na jeden raz, dlatego dziś tylko sprawy łożyskowania i to tylko na modelach. Przedstawię kilka koncepcji, a którą ktoś sobie wybierze, to już jego sprawa. We wszystkich rozwiązaniach stosuję elementy IGUS-a, bo jakoś polubiłem rozwiązania proponowane przez tę Firmę .Są proste, a jednocześnie skuteczne. Jak sądzę przeżyją nas, a kto wie czy nie i nasze dzieci. 

Zacznę więc od klasyki nad klasykami. Jest to pierwsza przymiarka, opracowana jakiś czas temu, ale dla celów poglądowych nadaje się wybornie. przedstawiam ją na rysunku 1

Rysunek 1 Model wyjściowy łożyskowania pochylania tarczy tnącej

Rysunek celowo został tak ustawiony, aby widać było napis, mówiący, że jest to „teoretyczny blat stołu. Nie ważne czego, może to być pilarka, może to być wyrzynarka, to nie jest istotne. Idzie o to, że zależy na aby w stole nie trzeba było wycinać bezsensownie szerokiej szpary, an to coś co jest narzędziem.

Po ukryciu, tego niby blatu, obraz przedstawia się zgoła inaczej, co pokazuje na rysunku 2.

Rysunek 2 Szczegóły rozwiązania

Tutaj juz widać detale. Nie mniej jeszcze raz powtarzam, to jest pierwszy model, który wymyśliłem chyba rok temu. Od tego czasu, przeszedł swoista metamorfozę i dziś wygląda zupełnie inaczej.